Tamuna Shonia

Gegen die georgische Sprache

Unterdrückung georgischer Kultur im besetzten Abchasien

30 Jahre sind verstrichen, nachdem der georgisch-abchasische Konflikt eingefroren worden war. Es gab kleine, positive Momente, beispielsweise die Tatsache, dass in der Region Gali bis zu 50 georgischsprachige Schulen in Betrieb waren. 

Nach dem Krieg kehrten etwa 45.000 ethnische Georgier auf eigenen Willen zurück. Sie leben noch heute, aber heute hat sich die Situation radikal verändert. Der Unterricht in georgischsprachigen Schulen wurde eingestellt und der gesamte Unterricht findet seitdem in russischer Sprache statt.

Die 17-jährige Natia K. besucht die Schule im Tiefland des Gali-Gebiets, lernt Georgisch als Fremdsprache, allerdings nur zwei Stunden die Woche. Als ich Natia telefonisch kontaktierte und hörte, wie sie mir unter Tränen von dem Problem erzählte. Es fiel es mir sehr schwer zu hören, ethnische Georgier Georgisch in ihrem eigenen Land als Fremdsprache lernen müssen.

Auf Beschluss des de-facto Bildungsministriums des besetzten Abchasiens war Georgischunterricht an den Schule des Bezirks Gali bis einschließlich der 11. Klasse verboten. Die abchasische Seite hat diese Entscheidung im Jahr 2015 getroffen und dieser Prozess läuft bis jetzt. Der Abbau der georgischsprachigen Schulen begann 1994, also nach dem Konflikt 1992-1993. 

Nach Angaben der abchasischen Seite aus dem Jahr 2020 leben auf dem Territorium Abchasiens etwa 225.000 Menschen. Davon sind 47.000 ethnische Georgier, 45.000 von ihnen leben in der Region Gali, außerdem 41.000 Armenier, bis zu 3.000 Russen und 89.000 Abchasen.

Zum Vergleich: Im besetzten Abchasien gibt es bis heute keine georgischsprachige Schule. Nach den von uns erhaltenen Informationen gibt es Unterricht in 50 Schulen in abchasischer Sprache, in 45 Schulen in abchasisch-russischer Sprache und in 25 Schulen in armenischer Sprache.

Tamuna Shonia

უსახლობა ომის ქვეყანაში

უკრაინელი ლტოლვილები საქართველოში.

30 წელი გავიდა რაც ქართულ–აფხაზური კონფლიქტი ერთ წერტილშია გაყინული, თუმცა ამ დრომდე იყო პატარა ხელჩასაჭიდი მომენტები, მაგალითად, ის რომ,  გალის რეგიონში 50 მდე ქართულ ენოვანი სკოლა  ფუნქციონირებდა. ომის შემდეგ თვითნებურად დაახლოებით 45 ათასამდე ეთნიკურად ქართველი დაბრუნდა და ცხოვრობს დღემდე, მაგრამ დღეს უკვე სურათი რადიკალურად შეცვლილია და ქართულ ენოვან სკოლებში სწავლება ქართულ ენაზე შეწყდა და მთლიანად სასწავლო პროცესი რუსულ ენაზე გადავიდა. 

     17 წლის ნათია კ, რომელიც გალის დაბალი ზონის ერთ–ერთ სკოლაში სწავლობს, ქართულ ენას როგორც უცხო ენას ისე ასწავლიან და კვირაში მხოლოდ ორი საათი ეთმობა. 

   როცა ნათიას დავუკავშირდი ტელეფონის საშუალებით და მოვისმინე აღნიშნული პრობლემის შესახებ ცრემლმორეული როგორ  მიყვებოდა ამ მძიმე ამბავს, ჩემთვის ძალიან ძნელი იყო მისი მოსმენა, გამოდის რომ საკუთარ ტერიტორიაზე მცხოვრები ეთნიკურად ქართველები  ქართულ ენას შეისწავლიან როგორ უცხო ენას. 

  ოკუპირებული აფხაზეთის დე ფაქტო განათლების სამინისტროს გადაწყვეტილებით, გალის რაიონის სკოლებში, ქართულად სწავლება მე-11 კლასის ჩათვლით აიკრძალა.

   ეს გადაწყვეტილება აფხაზურმა მხარემ 2015 წელს მიიღო და პროცესი ამ დრომდე ეტაპობრივად მიმდინარეობდა. ქართულენოვანი სკოლების შემცირება 1992 -93 წლებში ომის შემდეგ, 1994 წლიდან დაიწყო. 

  აფხაზური მხარის 2020 წლის მონაცემებით, აფხაზეთის ტერიტორიაზე დაახლოებით 225 ათასი ადამიანი ცხოვრობს. აქედან 47 ათასი ეთნიკურად ქართველია და მათი უმეტესობა დაახლოებით 45 ათასი, გალის რეგიონში ცხოვრობს, 41 ათასი სომეხი, სამი ათასამდე რუსი და 89 ათასი აფხაზი.

   შედარებისთვის, დღეის მდგომარეობით, ოკუპირებულ აფხაზეთში არცერთი ქართულენოვანი სკოლა არ ფუნქციონირებს. ჩვენს მიერ მოპოვებული ინფორმაციის თანახმად, 50 სკოლაში სწავლება აფხაზურად მიმდინარეობს, 45 სკოლაში აფხაზურ–რუსულად და 25 სკოლაში კი სომხურ ენაზე. 

თამუნა შონია საქართველოს სამეგრელოს რეგიონში მდებარე ზუგდიდში ცხოვრობს, რომელიც რუსეთის მიერ ოკუპირებული აფხაზეთის სასაზღვრო ზონად არის აღიარებული. ოკუპირებული ტერიტორია თამუნას მშობლიური ქალაქიდან სულ რაღაც 12 კილომეტრშია. კარიერა 2001 წლიდან მოყოლებული, მან თავისი წვლილი შეიტანა სხვადასხვა მედიასაშუალებებში და საერთაშორისო ორგანიზაციებში, როგორიცაა ომისა და მშვიდობის გაშუქების ინსტიტუტი (IWPR), სადაც ძირითადად წერდა სტატიებს სოციალურ, ეკონომიკურ საკითხებზე და კონფლიქტებთან დაკავშირებულ თემებზე. ამჟამად იგი აქტიურად არის დაკავებული ვებგვერდისთვის სტატიების წერით და ადგილობრივი რადიო “ოდიშ+”. ჟურნალისტური საქმიანობის მიღმა, თამუნას ცხოველებისადმი ღრმა სიყვარული აშკარად ჩანს, რადგან ის ზრუნავს რამდენიმე უსახლკარო ძაღლსა და შინაურ ფრინველზე.

Tamuna Shonia

Przeciwko językowi gruzińskiemu

Tłumienie kultury gruzińskiej w okupowanej Abchazji.

Mija 30 lat od zamrożenia konfliktu gruzińsko-abchaskiego w jednym punkcie, jednak do tej pory zdarzały się dające nadzieję drobne momenty, jak na przykład fakt, że w regionie Gali funkcjonowało aż 50 szkół języka gruzińskiego. Po wojnie około 45 000 etnicznych Gruzinów z własnej woli wróciło do Abchazji i mieszka tam do dziś, choć obraz radykalnie się zmienił i nauczanie języka gruzińskiego w szkołach zostało wstrzymane, a cały proces edukacyjny przeszedł na język rosyjski.

17-letnia Natia K., która uczy się w jednej ze szkół w dolnej części Gali, uczy się gruzińskiego jako języka obcego, a zajęcia ma tylko dwie godziny tygodniowo.

Kiedy skontaktowałam się telefonicznie z Natią i usłyszałam, jak ze łzami w oczach opowiadała mi o problemie, bardzo trudno było mi jej wysłuchać.  Okazuje się, że etniczni Gruzini mieszkający na własnej ziemi uczą się gruzińskiego jako języka obcego.

Decyzją Ministerstwa Edukacji okupowanej Abchazji zakazano nauczania języka gruzińskiego w szkołach regionu Gali do 11 klasy włącznie.

Strona abchaska podjęła tę decyzję w 2015 roku i proces ten przebiega stopniowo aż do obecnej chwili. Po wojnie w latach 1992-93, w 1994 roku rozpoczęła się redukcja szkół języka gruzińskiego.

Według danych strony abchaskiej za 2020 rok na terytorium Abchazji mieszkało około 225 tysięcy osób. Spośród nich 47 tysięcy to etniczni Gruzini, większość z nich 45 tysięcy mieszka w regionie Gali, 41 000 Ormian, w porównaniu do 3 000 Rosjan i 89 000 Abchazów.

Obecnie w okupowanej Abchazji nie funkcjonuje ani jedna gruzińskojęzyczna szkoła. Według informacji uzyskanej przez nas wynika, że w 50 szkołach nauczanie odbywa się w języku abchaskim, w 45 szkołach w języku abchasko-rosyjskim, a w 25 szkołach w języku ormiańskim.