How Women Live in Khurcha, Near the Dividing Line
The article “Constant Escape – How Women Live in Khurcha, Near the Dividing Line” tells the story of women living along the occupation line with Abkhazia.
Two regions of Georgia – Abkhazia and Tskhinvali, 20% of the country’s territory – is occupied by Russia. One occupation line passes through the villages of the Tskhinvali region, and the other through Abkhazia. The article looks at the women living in the village of Khurcha, located along the occupation line near occupied Abkhazia, who have to live and raise their children under a constant fear of danger.
The main character, Eliso Shamatava, is originally from the village of Okumi, Gali district. She was 19 when she became an internally displaced person. Later she started a family and settled in Khurcha.
Eliso says that her life is a story of constant running away, fighting and refusing to give up.
“Exactly when we had to choose our life path, we had to fight for our existence. We went straight from childhood to responsibility. The period of youth was removed from our lives, we missed it,” says Eliso, summarizing the life of women of her generation.
Eliso’s village of Khurcha borders Nabakev, a village located in occupied Abkhazia. In Khurcha, at least one person from each of the 85 families living there has emigrated, which is an echo of the general socioeconomic background of the country. Those who have not yet left live off agriculture and cattle-breeding. They have livestock, which they often lose, because cattle recognize no borders. When cows cross the river into occupied Abkhazia, the women living at the dividing line are often left without the sole source of income for their families. This makes their lives even more difficult.
The people living on the two sides of the dividing line are friends and relatives, but now they can’t meet, or only rarely.
The Russian-backed war in Abkhazia began in August 1992 and lasted for 13 months. By the end of the war, Georgia had 300,000 internally displaced persons. Russians and Abkhazians forced ethnic Georgians to flee their homes.
About the Author
Manana Kveliashvili is a seasoned documentary filmmaker and journalist based in Georgia, boasting nearly two decades of experience in her field. Before becoming part of the Batumeli Netgazeti team in 2012, she collaborated with various local media organizations. Manana’s work is dedicated to capturing real stories through powerful documentaries, addressing pressing social issues including gender equality, marginalized minority groups, women’s labor, environmental concerns, poverty, and the enduring legacy of Soviet repression in Georgia.
wie Frauen in Khurcha, an der Trennlinie leben
Der Artikel „Ständige Flucht – wie Frauen in Khurcha an der Trennlinie leben“ bezieht sich auf die an der Besatzungslinie Abchasien lebenden Frauen.
Zwei georgische Gebiete – Abchasien und Tskhinvali, also 20% des Landesgebiets – sind von Russland besatzt. Dementsprechend verläuft die eine Besatzungslinie durch die Dörfer der Tskhinvali-Region und die andere durch Abchasien. Der Artikel berichtet über Frauen, die im Dorf Khurcha in Abchasien an der Besatzungslinie leben. Sie führen ihr Leben und erziehen ihre Kinder in ständiger Angst.
Die Protagonistin des Artikels, Eliso Shamatava, stammt aus dem Dorf Okumi, das im besetzten Gali-Gebiet liegt. Sie war erst 19 Jahre alt, als sie zum Flüchtling wurde. Später heiratete sie und zog nach Khurcha. Eliso sagt, ihr Leben sei die Geschichte einer ständigen Flucht und des Kampfes.
„Gerade, als man sich für einen Lebensweg hätte entscheiden sollen, musste man um seine Existenz kämpfen. Von Kindheit an musste man Verantwortung übernehmen, unsere Jugendzeit wurde ausgelöscht, sie wurde übersprungen.“ So fasst Eliso das Leben der Frauen ihrer Generation zusammen.
Elisos Dorf Khurcha liegt im besetzten Abchasien und grenzt an das Dorf Nabakevi. In Khurcha, in dem 85 Familien leben, ist mindestens ein Angehöriger aus jeder Familie ausgewandert; ein Verlust, der die allgemeine sozial-wirtschaftliche Lage des Landes illustriert. Diejenigen, die noch nicht gegangen sind, leben von Landwirtschaft und Viehzucht. Häufig verlieren sie ihr Vieh, denn das Vieh akzeptiert keine „Grenzen“. Wenn die Kühe den Fluss überqueren und in das besetzte Abchasien ziehen, bleiben die Frauen ohne ihre Lebensgrundlage zurück. Das erschwert ihr Leben noch mehr.
Die über zu beiden Seiten der Besatzungslinie lebende Bevölkerung unterhält enge freundschaftliche und verwandschaftliche Beziehungen zueinander, kann sich jedoch jetzt gegenseitig kaum bzw. selten besuchen.
Der von Russland unterstützte Krieg um Abchasien begann im August 1992 und dauerte 13 Monate. Nach Ende der Kriegshandlungen waren 300 000 Georgiern aus ihren Häusern vertrieben worden.
როგორ ცხოვრობენ ქალები ხურჩაში, გამყოფ ხაზთან
სტატია, „მუდმივი გაქცევა – როგორ ცხოვრობენ ქალები ხურჩაში, გამყოფ ხაზთან“ – ეხება აფხაზეთთან საოკუპაციო ხაზზე მცხოვრებ ქალებს.
საქართველოს ორი რეგიონი – აფხაზეთი და ცხინვალი, ქვეყნის ტერიტორიების 20 %, რუსეთს აქვს ოკუპირებული. შესაბამისად, ერთი საოუპაციო ხაზი გადის ცხინვალის რეგიონის სოფლებზე, მეორე კი აფხაზეთზე. სტატია მოგვითხრობს ოკუპირებულ აფხაზეთთან საოკუპაციო ხაზზე მდებარე სოფელ ხურჩაში მცხოვრებ ქალებზე, რომელთაც ცხოვრება და შვილების გაზრდა მუდმივი საფრთხის შეგრძნების პირობებში უწევთ.
მთავარი გმირი ელისო შამათავა წარმოშობით უკუპირებული გალის რაიონ სოფელ ოქუმიდანაა. 19 წლის იყო, როცა დევნილად იქცა. მოგვიანებით ოჯახი შექმნა და ხურჩაში დასახლდა.
ელისო ამბობს, რომ მისი ცხოვრება არის მუდმივი გაქცევის, ბრძოლისა და არდანებების ამბავი.
„ზუსტად მაშინ, როცა უნდა აგვერჩია ცხოვრების გზა, მოგვიწია არსებობისთვის ბრძოლა. ბავშვობიდან პირდაპირ გადავედით პასუხისმგებლობაზე, ახალგაზრდობის პერიოდი კი ამოიშალა ჩვენი ცხოვრებიდან, გამოვტოვეთ,“ – ამბობს ელისო და მისი თაობის ქალების ცხოვრების ერთგვარ რეზიუმეს აკეთებს.
ელისოს სოფელი ხურჩა ესაზღვრება ოკუპირებულ აფხაზეთში მდებარე სოფელ ნაბაკევს. ხურჩაში, სადაც 85 ოჯახი ცხოვრობს, ოჯახიდან ერთი ადამიანი მაინც არის ემიგრაციაში წასული, რაც ქვეყნის საერთო სოციალურ–ეკონომიკური ფონის გამოძახილია. ისინი, ვინც ჯერ არ წასულან, თავს სოფლის მეურნეობით და მეცხოველეობით ირჩენენ. ჰყავთ პირუტყვი, რომელსაც ხშირად კარგავენ, რადგან საქონელი „საზღვრებს“ არ სცნობს. როცა ძროხები მდინარეს კვეთენ და ოკუპირებულ აფხაზეთში გადადიან, გამყოფ ხაზზე მცხოვრები ქალები ხშირად ოჯახის ერთადერთი მარჩენალის გარეშე რჩებიან. ეს მათ ცხოვრებას კიდევ უფრო ამძიმებს.
გამყოფი ხაზის გაღმა–გამოღმა მცხოვრებ მოსახლეობას ერთმანეთთან ახლო მეგობრულ–ნათესაური კავშირი აქვთ, მაგრამ ახლა ერთმანეთის ნახვას ვეღარ ან იშვიათად ახერხებენ.
რუსეთის მიერ მხარდაჭერილი ომი აფხაზეთში 1992 წლის აგვისტოში დაიწყო და 13 თვეს გაგრძელდა. საომარი მოქმედებების დასასრულს საქართველოს ჰყავდა 300 ათასი იძულებით გადაადგილებული პირი. რუსებმა და აფხაზებმა აიძულეს ეთნიკური ქართველები საკუთარი სახლებიდან გაქცეულიყვნენ.
მანანა ქველიაშვილი არის საქართველოში მოღვაწე დოკუმენტალისტი და ჟურნალისტი, რომელსაც აქვს თითქმის ორი ათწლეულის გამოცდილება თავის სფეროში. მისი პროფესიული მოგზაურობა მნიშვნელოვანი წვლილით გამოირჩეოდა. სანამ 2012 წელს ბათუმის ნეტგაზეთის გუნდის წევრი გახდებოდა, თანამშრომლობდა სხვადასხვა ადგილობრივ მედია ორგანიზაციასთან. მანანას ნამუშევარი ეძღვნება რეალური ისტორიების გადაღებას ძლიერი დოკუმენტური ფილმების საშუალებით, აქტუალური სოციალური საკითხების განხილვას, მათ შორის გენდერული თანასწორობის, მარგინალიზებული უმცირესობების ჯგუფების, ქალთა შრომის, გარემოსდაცვითი პრობლემების, სიღარიბისა და საქართველოში საბჭოთა რეპრესიების მუდმივ მემკვიდრეობას.
Jak kobiety żyją w Churczy przy linii rozgraniczenia
Artykuł „Wieczna ucieczka – jak kobiety żyją w Churczy, przy linii rozgraniczenia“ dotyczy kobiet mieszkających przy linii okupacyjnej Abchazji.
Dwa regiony Gruzji – Abchazja i Cchinwali, które stanowią 20% territorium kraju, są pod okupacją Rosji. Jedna linia okupacyjna przebiega przez wieś regionu ckhinvalskiego, a druga wzdłuż Abchazji. Tematem artykułu są kobiety mieszkające we wsi Churcza położonej przy linii okupacyjnej z Abchazją, które żyją i wychowują dzieci w warunkach wiecznego zagrożenia.
Główna bohaterka, Eliso Szamatawa, pochodzi z okupowanej wsi Okumi w regionie Gali. W wieku 19 lat została uchodźczynią. Następnie założyła rodzinę i osiedliła się w Churczy.
Eliso opowiada, że jej życie jest historią wiecznej ucieczki, walki i niepoddawania się.
„Dokładnie wtedy, gdy miałyśmy wybierać drogę życiową, zmuszeni byliśmy walczyć o przetrwanie. Od dzieciństwa przeszliśmy od razu do odpowiedzialności, a okres młodości został usunięty z naszego życia, pominięty” – mówi Eliso podsumując życie kobiet swojego pokolenia.
Wieś, w której mieszka Eliso graniczy ze wsią Nabakevi w okupowanej Abchazji. W Churczy, gdzie mieszka 85 rodzin, przynajmniej jedna osoba z każdego domu żyje na emigracji, co odzwierciedla tło społeczno-gospodarcze kraju. Ci, którzy jeszcze nie wyjechali, żyją z rolnictwa i hodowli zwierząt. Ich zwierzęta często giną, ponieważ zwierzęta nie rozróżniają „granic“. Krowy, które przekraczają rzekę trafiają do okupowanej Abchazji. Wówczas kobiety mieszkające przy linii rozgraniczenia często zostają bez jedynego żywiciela rodziny. To dodatkowo utrudnia im życie.
Ludzi mieszkających po obu stronach linii rozgraniczenia łączą bliskie więzi przyjaźni i pokrewieństwa, choć ich spotkania obecnie prawie nie mają miejsca, albo odbywają się rzadko.
Wojna w Abchazji, wspierana przez Rosję, rozpoczęła się w sierpniu 1992 roku i trwała 13 miesięcy. Pod koniec działań wojennych w Gruzji odnotowano 300 tysięcy uchodźców. Rosjanie i Abchazowie zmusili etnicznych Gruzinów opuszczenia swoich domów.