Iryna Shatalova
Ukrainian Women, Victims of Violence in the War, Turn Pain into Creation
TRANSLATED ABSTRACT of original article
In 2014 the photo of Iryna Dovgan went viral all over the world. A photo of a woman chained to a street pole in Donetsk and wrapped in a flag, mocked by passers-by, was published in The New York Times. She spent five days in the captivity of militants and was finally released thanks to the persistence of foreign journalists.
Now Iryna lives in the Kyiv region and heads the public organization SEMA Ukraine. The Ukrainian SEMA has existed since 2019 as part of the global SEMA NETWORK, founded by the Dr. Denis Mukwege International Foundation. It brings together women who have survived captivity or sexual violence during wars.
In July 2023, Iryna and SEMA Ukraine organized an information and charity event “Numo Sestry!” (Come on, sisters!) to provide assistance to victims of sexual violence. Various women’s stories were highlighted at this event.
One of them is about Lyudmyla Huseynova, 60 years old. She spent three years in the Donetsk detention center. In 2014 she became caught up in the war in the Donetsk region. Lyudmyla brought shoes and clothes to the children of a boarding school from the controlled territory of Ukraine. And also Ukrainian books and postcards. In 2019, she was arrested. As she later found out, her acquaintances had reported her. Last year, when there was a “female exchange”, Lyudmyla was released. Since then she has been living in Kyiv.
Another story is about Oksana Myronenko, a doctor from Luhansk region. In 2014 the Myronenko family left home and started a new life in Bucha, Kyiv region. Two days before the full-scale invasion, Oksana’s parents moved to Bucha. Before that, they lived in the Luhansk region. When the Russians started shelling Bucha, Oksana’s parents decided to leave. The occupiers fired at the couple’s car with a grenade launcher. Oksana’s mother died on the spot. Her father survived.
Soon the whole family moved to Prykarpattya. Oksana, her sister and her husband joined the volunteer movement. They are taking care of wounded soldiers and displaced persons. And within a few months, Oksana and her sister Yulia created the charity fund “Nash Sokil” (Our Falcon) in memory of their mother, Natalia Sokolovska. Women are helping people to leave the occupied territories. In particular, they take care of internally displaced persons with disabilities or serious illnesses, elderly people and those with limited mobility.
About the Author
Iryna Shatalova is a film director, screenwriter, and art manager. She is also director and scriptwriter of documentary videos, including a full-length film about women’s participation in local elections, Women’s Path to Politics (2021). Iryna is the writer and presenter of the documentary video series The Right to Success (2016–2017) about the experiences of internally displaced persons adapting to new places.
Iryna Shatalova
Ukrainische Frauen, die unter Gewalt im Krieg gelitten haben, verwandeln Schmerz in Kreativität
TRANSLATED ABSTRACT of original article
Iryna Dovgan – im Jahr 2014 ging ihr Foto viral. Das Foto einer Frau, die an einen Straßenmast in Donezk gekettet, in eine Fahne gewickelt und von Passanten verspottet wurde, wurde in der New York Times veröffentlicht. Sie wurde fünf Tage lang von Militanten gefangen gehalten und kam dank der Hartnäckigkeit ausländischer Journalisten wieder frei.
Heute lebt Iryna Dovhan in der Region Kiew und leitet die NGO „SEMA Ukraine“. Die ukrainische SEMA besteht seit 2019 als Teil des globalen SEMA NETWORK, das von der internationalen Dr. Denis Mukwege-Stiftung gegründet wurde. Es bringt Frauen zusammen, die Gefangenschaft oder sexuelle Gewalt während des Krieges überlebt haben.
Im Juli 2023 organisierten Iryna und SEMA Ukraine eine Informations- und Wohltätigkeitsveranstaltung zur Unterstützung von Überlebenden sexueller Gewalt «Come on, Sisters». Die Veranstaltung beleuchtete verschiedene Geschichten von Frauen.
Eine davon war die Geschichte von Ljudmila Huseynova, 60 Jahre alt. Sie verbrachte drei Jahre in einem Donezker Gefangenenlager. Der Krieg erreichte sie 2014 in der Region Donezk. Ljudmila brachte den Kindern aus dem Waisenhaus Schuhe und Kleidung aus den von der Regierung kontrollierten Gebieten der Ukraine. Außerdem brachte sie ukrainische Bücher und Postkarten mit. Im Jahr 2019 wurde sie verhaftet. Wie sie später herausfand, hatten Freunde sie verraten. Letztes Jahr, als es einen «Frauentausch» gab, wurde Lyudmyla freigelassen. Seitdem lebt sie in Kiew.
Eine andere Geschichte handelt von Oksana Myronenko, einer Ärztin aus der Region Luhansk. Im Jahr 2014 floh die Familie Myronenko aus ihrer Heimat und begann ein neues Leben in Bucha, in der Region Kiew. Zwei Tage vor der umfassenden Invasion zogen Oksanas Eltern nach Bucha. Davor lebten sie in der Region Luhansk. Als die Russen mit dem Beschuss von Bucha begannen, beschlossen Oksanas Eltern zu gehen. Die Besatzer schossen mit einem Granatwerfer auf das Auto des Paares. Oksanas Mutter starb auf der Stelle. Ihr Vater überlebte.
Bald darauf zog die ganze Familie in die Karpaten. Oksana, ihre Schwester und ihr Mann schlossen sich einer Freiwilligenbewegung an. Sie begannen, sich um verwundete Soldaten und Binnenvertriebene zu kümmern. Einige Monate später gründeten Oksana und ihre Schwester Yulia im Gedenken an ihre Mutter Natalia Sokolovska die Wohltätigkeitsstiftung «Unser Falke» („Nash Sokil“). Die Frauen helfen Menschen bei der Ausreise aus den besetzten Gebieten. Sie kümmern sich insbesondere um Binnenvertriebene mit Behinderungen oder schweren Krankheiten, um Menschen mit eingeschränkter Mobilität und um ältere Menschen.
Iryna Shatalova
Ukraińskie kobiety, które doświadczyły przemocy podczas wojny, przekształcają ból w twórczość.
TRANSLATED ABSTRACT of original article
W 2014 roku zdjęcie Iryny Dowhan stało się wiralem. Na fotografii widać sylwetkę kobiety przykutej do słupa ulicznego w Doniecku. Jest ona owinięta flagą i wyśmiewana przez przechodniów. Zdjęcie zostało opublikowane w The New York Times. Kobieta była przetrzymywana przez bojowników przez pięć dni i została uwolniona dzięki uporowi zagranicznych dziennikarzy.
Obecnie Iryna mieszka w obwodzie kijowskim i zarządza organizacją pozarządową SEMA Ukraine. Ukraińska gałąź organizacji istnieje od 2019 roku jako część globalnej sieci SEMA NETWORK, którą założyła międzynarodowa Fundacja Dr Denisa Mukwege. Skupia ona kobiety, które przeżyły niewolę lub przemoc seksualną podczas wojny.
W lipcu 2023 roku Iryna i SEMA Ukraine zorganizowały spotkanie informacyjne, które miało na celu pomoc osobom, które przeżyły przemoc seksualną – “Chodźcie, siostry”. Podczas wydarzenia przedstawiono historie kobiet.
Jedna z nich to historia 60-letniej Liudmily Husejnowej. Kobieta spędziła trzy lata w areszcie śledczym w Doniecku. W momencie rozpoczęcia wojny w 2014 roku Liudmila mieszkała w obwodzie donieckim. Z terytorium Ukrainy kontrolowanej przez ukraiński rząd dostarczała buty i ubrania dla dzieci z domu dziecka. Wraz z nimi przywoziła ukraińskie książki i pocztówki. W 2019 roku Ludmila została aresztowana. Jak się później dowiedziała, stało się to w wyniku donosu, który napisał jeden z jej przyjaciół. W ubiegłym roku, kiedy doszło do “wymiany kobiet”, Liudmila została zwolniona z niewoli. Od tego czasu mieszka w Kijowie.
Druga historia opowiada o Oksanie Myronenko, lekarce pochodzącej z obwodu ługańskiego. W 2014 roku jej rodzina uciekła z domu i rozpoczęła nowe życie w Buczy, w obwodzie kijowskim. Dwa dni przed rozpoczęciem pełnowymiarowej inwazji rodzice Oksany również przeprowadzili się do Buczy. Kiedy Rosjanie zaczęli ostrzeliwać Buczę, postanowili jednak opuścić miejscowość. Okupanci ostrzelali ich samochód z granatnika. Matka Oksany zginęła na miejscu. Ojciec przeżył.
Wkrótce cała rodzina przeniosła się na Podkarpacie gdzie Oksana, jej siostra i mąż zaangażowali się w pomoc Ukrainie jako wolontariusze. Opiekowali się rannymi żołnierzami i przesiedleńcami. Kilka miesięcy później, w hołdzie pamięci matki, Natalii Sokołowskiej, Oksana z siostrą Julią założyły fundację charytatywną Nasz Sokil. W ten sposób kobiety pomagają ludziom wyjeżdżającym z terenów okupowanych. Szczególnie opiekują się uchodźcami z niepełnosprawnościami lub poważnymi chorobami, osobami o ograniczonej sprawności ruchowej i osobami starszymi.
Ірина Шаталова
Українські жінки, постраждалі від насильства у війні, перетворюють біль на творення
ABSTRACT of original article
Ірина Довгань – у 2014-му її фото облетіло весь світ. Світлина жінки, прикутої до вуличного стовпа в Донецьку та загорнутої у прапор, над якою знущаються перехожі, була опублікована у The New York Times. У полоні бойовиків вона провела п’ять діб і була звільнена завдяки наполегливості іноземних журналістів.
Зараз Ірина Довгань живе на Київщині та очолює громадську організацію «SEMA Україна». Українська SEMA існує з 2019 року як частина глобальної світової мережі SEMA NETWORK, заснованої міжнародним Фондом доктора Деніса Муквеге. Об’єднує навколо себе жінок, які пережили полон або сексуальне насильство під війни.
У липні 2023 року Ірина та організація «SEMA Україна» організувала інформаційно-благодійний захід з надання допомоги постраждалим від сексуального насильства – «Нумо, сестри». На цьому заході були висвітлені різні історії жінок.
Одна з них про Людмилу Гусейнову, 60 років. Три роки вона провела в Донецькому СІЗО. Війна застала її в 2014-му на Донеччині. Дітям з інтернату Людмила возила з підконтрольної території України взуття та одяг. А ще – українські книжки й листівки. У 2019-му жінку заарештували. Як потім вона дізналася – донесли знайомі. Минулого року, коли був «жіночий обмін», Людмилу відпустили. Відтоді вона живе в Києві.
Інша історія про Оксану Мироненко – лікарку, родом з Луганщини. У 2014-му сім’я Мироненко покинули дім і розпочали нове життя у Бучі на Київщині. За два дні до повномасштабного вторгнення у Бучу переїхали батьки Оксани. До того вони жили у Луганській області. Коли росіяни почали обстрілювати Бучу, батьки Оксани вирішили виїхати. Окупанти обстріляли автівку подружжя з гранатомета. Мама Оксани загинула на місці. Тато вижив.
Невдовзі уся родина переїхала до Прикарпаття. Оксана, її сестра та чоловік долучилися до волонтерського руху. Стали опікуватися пораненими військовими та переселенцями. А за кілька місяців у пам’ять про маму – Наталію Соколовську – Оксана з сестрою Юлею створили благодійний фонд «Наш сокіл». Жінки допомагають людям виїхати з окупованих територій. Зокрема, опікуються переселенцями з інвалідністю чи з важкими хворобами, які маломобільні та вже похилого віку.